خودت را با دشمن یکی نکن
تاریخ انتشار: ۱ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۸۹۳۴۰۵
عصرایران؛ اهورا جهانیان - این روز‌ها که ارتش آمریکا از افغانستان (من‌های فرودگاه کابل) خارج شده، کسانی که در دو دهۀ اخیر سعی داشتند بگویند ارتش آمریکا در افغانستان مشغول جنایت علیه مردم این کشور است، باید به این سوال جواب دهند که اگر این ارتش ۲۰ سال در افغانستان مرتکب جنایت شده، چرا مردم افغانستان به هر زور و زحمتی می‌خواهند خودشان را به فرودگاه کابل برسانند و سوار هواپیما‌های همین ارتش جنایتکار شوند و از کشورشان بگریزند؟ روز گذشته وزارت دفاع آمریکا اعلام کرد که تا به حال حدود ۱۷ هزار نفر از فرودگاه کابل تخلیه شده‌اند که فقط ۲۵۰۰ نفرشان شهروندان آمریکا بوده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تصاویر نمادین و حیرت‌انگیزی که در چند روز گذشته دیده‌ایم، به اندازۀ کافی گویا بوده‌اند و دروغ‌های ایدئولوژیک هم قادر به تغییر واقعیت نیست. آن ششصد و چند نفری که داخل هواپیما کیپ تا کیپ ایستاده بودند، کسانی که بر بال هواپیمای آمریکایی نشسته بودند، آن سه نفری که حتی پس از سرعت گرفتن هواپیما حاضر نشدند پایین بپرند و با هواپیما راهی آسمان شدند و سقوط کردند، این چند هزار نفری که هر روز با هواپیما‌های ترابری ارتش آمریکا از افغانستان می‌گریزند، آن مرد افغان که لابلای ازدحام جمعیت، نوزادش را تحویل سرباز آمریکایی داد فقط برای اینکه بچه‌اش در سرزمین تحت حاکمیت اسلام‌گرایان افراطی (یا همان جنبش اصیل منطقه!) متولد نشود، آن زن افغانی که کودکش دیروز در هواپیما به کمک پزشکان ارتش آمریکا متولد شد، طپانچۀ واقعیت بودند بر صورت ادعا‌های پوچی که از فرط تکرار نخ‌نما و ملال‌آور شده‌اند. بی‌دلیل نیست که شاعر گفته است: سخن نو آر که نو را حلاوتی دگر است! اما فرض کنیم مو لای درز ادعا‌های بنیادگرایان و آمریکاستیزان منطقۀ خاورمیانه نمی‌رود و ارتش آمریکا دشمن مردم افغانستان بود نه حامی آنها. در این صورت باید پرسید بین شما و "ارتش جنایتکار آمریکا" چه تفاوتی وجود دارد؟
بهرام بیضایی در فیلمنامۀ "عیار تنها" اضطراب و سرگشتگی ایرانیان در مواجهه با هجوم مغولان را روایت می‌کند. در سکانسی از این قصه، "سرباز" که در جنگ مغلوب شده و به شهرش برگشته، در حال فرار از چنگ قشون مغولِ سرازیر شده به شهر، دست محبوبش "مارال" را – که قرار بود با او ازدواج کند - می‌گیرد و با هم به یک انبار می‌گریزند. مارال از ترس تجاوز مغولان همیشه خنجری پنهان در جامه‌اش دارد. در خلوتِ انبار، سرباز که می‌داند خودش و محبوبش به زودی به دست مغولان کشته می‌شوند و روزگار فرصت ازدواج را به آنها نمی‌دهد، می‌کوشد با مارال معاشقه کند. بد نیست این قسمت فیلمنامۀ خواندنی بیضایی را با هم بخوانیم:
«سرباز – فرصت فرار گذشت! ندیدی کسی به کسی نیست؟ مغول آمده! مغول!
مارال – نه اینطور! نه اینجا!
سرباز – دوستم نداری؟
مارال – چرا-چرا-
سرباز – من برای تو آمدم. می‌گفتم دوستم داری!
مارال – صدبار بیشتر از جانم؛ اما اینکه راهش نیست!
سرباز – ته همۀ راه‌ها درآمده؛ دست کم بیا خوب تمامش کنیم!
مارال – من دو سال منتظر این نبودم.
سرباز {داد می‌زند} – مغول آمده، نمی‌فهمی؟
مارال – نه عزیز دلم، التماست می‌کنم؛ کاری نکن پشیمانی بخورم. من همیشه دختر خوبی بودم.
سرباز – اسیر که شدی، پشیمانی‌ات صد برابر، اگر از من دریغ کنی!
مارال – خودت را با دشمن یکی نکن. دشمن است و دشمنی! به من معلومه. او که عاشق من نیست!
سرباز شرمنده دست می‌کشد، می‌ماند. راه می‌افتد که برود؛ ولی کنار در ناگهان تصمیمی می‌گیرد.
سرباز – خیال کن من دشمنم – {به طرف مارال برمی‌گردد} دشمن نه منتظر می‌ماند نه التماس می‌کند! {وحشیانه} اگر دشمن حقی دارد که من ندارم پس دشمن بودن چه خوب است! آره، من دشمنم – {به او حمله می‌برد} حرف دیگری داری؟ من دشمنم!
مارال جیغ کشیده و به گوشه‌ای گریخته. سرباز او را گیر می‌اندازد.
سرباز – کجا ماه‌پیکر؟ - من دشمنم، با دشمن چه می‌کنی؟
حرفش در دهانش می‌ماند؛ ناباور و ضربه‌خورده از مارال جدا می‌شود؛ خنجر کوچک مارال در شکمش مانده. سرباز پس می‌کشد؛ خنجر در دست مارال می‌ماند. سرباز با دهان باز جلوی پای او به زمین می‌افتد. مارال بی‌اختیار جیغ می‌کشد و خنجر را می‌اندازد. از این فریاد مغولی که در کوچه می‌دوید به انبار سر می‌کشد. مارال وحشت‌زده برمی‌گردد و با تازه‌وارد روبرو می‌شود؛ مغول دهنش را به خنده باز می‌کند؛ مارال در لحظۀ از پا درآمدن در آغوش مغول می‌افتد. مغول روی او خم می‌شود و هر دو از تصویر خارج می‌شوند.»
قصۀ مارال، قصۀ زنان افغانی است. نه تنها قصۀ زن افغانی، که قصۀ انسان منطقۀ خاورمیانه است. طالبان متجاوز داخلی است. بنیادگرایان جهان اسلام که دشمنی با آمریکا را دستمایۀ توجیه اقدامات خودشان می‌کنند، می‌خواهند این واقعیت را در پرده‌ای از غفلت و تغافل مخفی کنند که تصمیمات و اقداماتشان، در بسیاری از موارد عین دشمنی در حق هموطنانشان است و هیچ چیز کمتر از دشمنی دشمن بیگانه ندارد. دشمنان یک ملت کسانی هستند که به آن ملت ضربه می‌زنند. چه فرقی می‌کند که ضربه‌زننده، داخلی باشد یا خارجی؟ ضربه‌زنندۀ داخلی، سرانجام هموطنانش را همانند مارال در آغوش بیگانه می‌اندازد. هیچ بعید نیست که خودش هم به عاقبتِ "سرباز" دچار شود. بیضایی در نمایشنامۀ "تاراج‌نامه" می‌گوید: «گیرم از مغول گریختی از خود می‌توانی گریخت؟ تاتار همین دَم از شش دروازه می‌رسد و شهری می‌بیند که پیش از جنگِ با تاتار، از پا درآمده.»
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: آمریکا در افغانستان مردم افغانستان فرودگاه کابل ارتش آمریکا من دشمنم روز ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۹۳۴۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرلشکر سلامی: همه راه‌های نفوذ دشمنان باید بسته شود
سردار حسین سلامی در مراسم چهلم شهدای حمله به کنسولگری ایران در دمشق، اظهار کرد: این شهدا برای دفاع از حریم اسلام و عزت مسلمانان و نجات جهان اسلام از سیاست بردگی مدرن غرب با محوریت آمریکا، هجرت را مقدمه جهاد خود قرار داده و از خانواده خود دست کشیده در جستجوی رضوان الهی، میدان جهاد را برگزیدند و به آنچه در جستجویش بودند نائل شدند.
به گزارش صدای ایران از ایسنا،وی ادامه داد: جهاد در راه آزادی مسلمانی که تحت سیطره طاغوت قرار دارند، برای ما پاسداران انقلاب اسلامی جذاب‌ترین و زیباترین مسئولیت و ماموریت است.
سردار سلامی افزود: مرز‌هایی که کشور‌های اسلامی را از هم جدا می‌کند و به آنها هویت سیاسی مستقل می‌دهد، هرگز سیاست اساسی استعمار را از هم تجزیه نمی‌کند. استکبار با محوریت آمریکا برای سیطره بر جهان اسلام هیچ حد و مرزی نمی‌شناسند و مسلمانان را در یک هویت یکپارچه و پیوسته می‌بیند و دنبال سیطره کامل بر جهان اسلام است.
استکبار خواهان تسلط بر ایران، عراق، سوریه لبنان یمن و سایر بلاد اسلامی است و می‌خواهد اسلام را از آنها بگیرد و ثروت آنها را به یغما ببرد. ما همه مسلمانان سوار یک کشتی هستیم. اگر دشمن به یک سرزمین اسلامی رخنه کند، سعی می‌کند به سایر نقاط هم رخنه کند. همه راه‌های نفوذ دشمنان باید بسته شود. این منطق ماست که در شرق مدیترانه راه را بر دشمن می‌بندیم و سطح نبرد را گسترده می‌کنیم تا با دشمن مقابله کنیم و تجزیه شود.
وی ادامه داد: چهره واقعی تمدن غرب را در غره ببینید. رسالت نیروی قدس سپاه این است که راه نفوذ دشمن را در سرزمین‌های اسلامی را ببندد. ما این کار را انجام می‌دهیم تا هم از امنیت خود دفاع کنیم و هم از امنیت کشور‌های اسلامی. ما نمی‌توانیم زیر ستم و بردگی غربزدگی کنیم.
سردار سلامی خاطر نشان کرد: طوفان الاقصی شکست کامل برای رژیم صهیونیستی بود. این عملیات این رژیم را تا مرز مرگ مغزی پیش برد. وعده صادق ضربه‌ای بر ادعای بازدارندگی این رژیم بود. رژیم صهیونیستی، آمریکا، فرانسه، انگلیس و برخی دولت‌های عرب در مقابل هجوم محدود و بدون غافلگیری ما شکست خوردند و نشان داد غزه تنها نیست.
وی با بیان اینکه این عملیات‌ها نشان داد که به پایان عمر رژیم صهیونیستی نزدیک می‌شویم، تصریح کرد: جغرافیای سیاسی آمریکا در جهان کوچک شده و به لحاظ اخلاقی ورشکسته شده است. قدرت آمریکا هم فرسوده و پوسیده شده است. آمریکا نمادی است از اینکه تمدن غرب در حال غروب است، ولی عصر طلایی تمدن اسلام تحت تاثیر انقلاب اسلامی و مجاهدت‌های رهبر معظم انقلاب در حال آغاز است.
وی در پایان گفت: امروز امت ما سرافراز است و آرزوهایش در حال تحقق است. ملت ما پای آرمان‌های شهدا ایستاده است. ما راه شهدا را ادامه می‌دهیم.
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد